Psychopedagogiczna jazda konna

Jest to specyficzny zakres hipoterapii. Korzystamy w ramach takiej pracy przede wszystkim z pedagogicznych, psychologicznych, psychoterapeutycznych, socjoterapeutycznych interwencji za pomocą konia - przy pracy z dziećmi, młodzieżą, dorosłymi z różnymi typami upośledzenia, psychopedagogicznych zaburzeń albo tylko profilaktycznie, jako możliwość rozwoju osobowości, zdolności, kompetencji społeczno-emocjonalnych, itd.

Nie chodzi o trening jazdy konnej jako sportu, ale o pozytywne oddziaływanie na rozwój, stan zdrowia, osobowość i zachowanie klienta. W kontakcie z koniem człowiek rozwija się: fizycznie, psychicznie i społecznie.

Dziecko nie będzie tutaj tylko "jeździć". Możecie być, drodzy opiekunowie zaskoczeni: dziecko np. śpiewa, ćwiczy opowiadając wierszyki, tańczy z koniem, uczy się o konia dbać, rozumieć jego zachowanie, komunikować się z nim, dziecko może "rysować" paluszkami po sierści konia lub rzucać z terapeutą piłkę, itp. I nie chodzi tu tylko o zabawę. Za tym kryje się prawdziwa praca terapeutyczna, która przez dziecko odbierana jest jako naturalna zabawa i spędzanie wolnego czasu.
Przez te działania terapeuta stymuluje u dziecka np. rozwój pamięci, koordynacji, koncentracji, pokazywanie emocji, życzeń, komunikacji, zdolności opanowania się. Dziecko uczy się wytrzymałości, cierpliwości, woli, podejmowania decyzji, empatii, tolerancji, współpracy, itd.
Taka praca może odbywać się indywidualnie lub grupowo.
Jest oczywiste, że terapeuta musi postępować według indywidualnych możliwości dziecka. Chodzi o to, żeby pomóc dziecku się rozwijać i odkrywać jego potencjał, zwracając uwagę na każdą drobnostkę.

Zadaniem hipoterapii jest naturalne działanie z żywą istotą. Znany na całym świecie psychoterapeuta I. D. Yalom stwierdził po długich latach praktyk, że teorie uczone, nie interesują klienta. Pacjent nie zapamiętuje naszych interpretacji, lecz interakcje, naturalne reakcje terapeuty, sposób śmiechu, przejawy ludzkiej natury, gesty.
I to jest rzeczywistość. Tak działa hipoterapia poprzez kontakt z koniem.

Dziecko nie przychodzi do gabinetu. Nie opowiada, że wybiera się do terapeuty. Ono przychodzi do konia i wita się z nim, przytula się.
W naszym ośrodku trzymamy się światowych zasad, że hipoterapię prowadzi psycholog, pedagog, specjalista hipoterapii.

Praca z koniem to działanie kompleksowe: rehabilitacji, psychoterapii, socjoterapii. Dzięki naturalnym cechom konia, praca terapeuty jest katalizowana (ułatwiana i przyspieszana), dzięki temu wyniki terapii są bardziej widoczne. Wszystko odbywa się dzięki konikowi, w warunkach naturalnych, co wyzwala motywację i emocje. To są warunki do pozytywnych zmian. W ramach hipoterapii działają czynniki, które pojawiają się wyłącznie w tym przypadku z uwagi na obecność konia i sprawiają, że jest to metoda z punktu widzenia naukowego, wyjątkowa.